ada perempuan yang berkata
"jangan sebut aku perempuan sejati
jika aku harus hidup berkalang lelaki
tetap bukannya aku tak butuh lelaki
untuk dicintai dan dimiliki"
jika dunia ini diciptakan
perempuan ialah sebuah pengibaratan
seperti dalam sebuah taman
setiap bunga di dalamnya
berteman harum pada tangkainya
maka dijadikan indah mata lelaki
karena warna dan aromanya
lalu halus dan lembut bisikannya
ilalang tersenyum bersama angin musim kemarau
rumput-rumput itu tak jadi kering
ketika matahari terpantul dari matanya
terbias bebas dan berpendar
sebab matanya adalah hatinya
tak pernah berdusta
mata dan hatinya adalah sama
yang aku kagumi
ketika lelaki sepertiku jatuh dan runtuh
dia selalu datang menghampiri
membawa segenggam harapan
bersemi dan tumbuh semakin kuat
karena perempuan sejati ialah ibuku
ialah saudara terdekatku
ialah sahabat sejatiku
ialah keindahan menurut jiwaku
ialah kawan yang tak pernah memperolokku
perempuan bagi mereka mungkin suatu ilusi
rekaan dan omong kosong belaka
boleh saja orang lain berkata lain
sebab perempuan sejati
adalah kekuatan, kelembutan dan keanggunan
